بزرگی چون مرحوم علامه گفتند: «رسیدن به مقصد و مقصود با انجام واجبات و ترک محرمات میسر میگردد». بسیار دوست دارم پای منبر روحانیان پارسا بنشینم و از دانش و فضل بیاموزم. برای هجرت‌های کوتاه تبلیغی‌شان، ارزش بی‌شمار قائلم. اساسا" روحانی‌یی که اهل منبر و خطابه باشد را، می‌پسندم؛ زیرا منبر موجب می‌شود رفتار چهره‌به‌چهره رخ دهد و همین، انتقال دانش و ارزش را تسهیل می‌سازد و میان منبری‌ها و پای منبری‌ها (مبلّغ + مردم) نیکی رد و بدل شود. اجر و ارج کارَشان، بالا. زیرا منبر با حرف‌های پژوهش‌شده و نقل و بیان های مطالعه‌شده، مفید است و فهم مسئله‌های پیچیده را میسّر می‌سازد. راحت بگویم همان طور که هنر نویسندگی این است که خواننده را متوجه منظور کند و درک مطلب را بر او آسان سازد، منبر راه میانبُر و بهتر این مسیر منطقی است که با نطق و دانش مرتبط است. کم‌کم باید عادت کرد منبری‌های پارسا چه می‌آورَند از دین و اخلاق و رفتارها برای آدم‌ها و نسل‌ها.
